Zoeken in collecties

In een akte uit 1489, werd het eerder door Johannes Renghers, heer van Scharmer, en zijn echgenote Agneza van Laer gedane aanbod vastgelegd om de parochie van Scharmer, de parochiekerk en andere bezittingen aan de kruisheren te schenken onder voorwaarde dat zij in Scharmer een klooster zouden stichten. In 1488 had het Generale Kapittel van de kruisheren al besloten dit aanbod te aanvaarden en werd aan de prior van Ter Apel en zijn convent opgedragen het nieuwe klooster te bevolken. Een jaar later werd het nieuwe klooster, dat aan Sint-Helena werd toegewijd, in de Orde van het Heilig Kruis opgenomen. Aan de nog jonge kloostergemeenschap werd een zware slag toegebracht toen de prior, de procurator en vier andere conventualen in 1494 aan de pest stierven. Bedoelde prior was Johannes Petri, die de eerste prior van het convent van Scharmer was. Hij werd opgevolgd door van het kruisherenklooster te Bentlage afkomstige Wigboldus van Rheine. In de loop der jaren wisten de kruisheren van Scharmer hun grondbezit flink uit te breiden. Toen zij uit Scharmer verdreven werden, bedroeg hun landbezit 280 hectaren, die zij verpacht hadden en 92 hectaren, die zij voor eigen gebruik zelf bewerkten. Toen in 1594 Prins Maurits de stad Groningen en de Ommelanden veroverde, werd de katholieke godsdienst verboden. Evenals voor andere kloosters betekende dit het einde van het kruisherenklooster in Scharmer, waarvan de goederen in 1597 door de Staten van Stad en Land geconfisqueerd werden