Zoeken in collecties

Walterus van Romerswale en Godefridus van Heze, vermoedelijk dominicanen uit Leuven, vestigden zich in 1286 in ’s-Hertogenbosch in een particuliere woning. In 1292 kochten zij een huis in de Hinthamerstraat, buiten de Leuvense Poort. Hier startten zij met de bouw van een klooster, die aan de apostel Petrus toegewijd werd. Het klooster, waarvan geen eigenlijke stichters aan te wijzen zijn, werd in 1296 tijdens het in Straatsburg gehouden generaal-kapittel canoniek door de orde erkend. Het behoorde tot 1515, toen het bij de in dat jaar opgerichte provincie Germania Inferior gevoegd werd, tot de provincie Teutonia. Eerder al, en wel in 1483, namen de Bossche dominicanen uiteindelijk ook de observantie aan. Bij de stadsbrand in 1419, die een deel van de binnenstad van ’s-Hertogenbosch in as legde, werden ook het klooster en de kerk van dominicanen getroffen, die echter onder het prioraat van Jan van Son herbouwd werden. Bij de Beeldenstorm in 1566 werden de kloostergebouwen opnieuw vernield. Het klooster was een jaar onbewoonbaar. Ook de kerk was geruime tijd onbruikbaar. Pas in 1572 konden ze weer in gebruik genomen worden. Toen in 1629 ’s-Hertogenbosch door Frederik Hendrik werd ingenomen, moesten ook de dominicanen de stad verlaten. Na zich aanvankelijk verspreid te hebben, trachtten zij weer tot een kloosterlijke samenleving te komen, eerst in Boxtel daarna achtereenvolgens in Stratum, Breda, Venlo en Gemert. Omstreeks 1650 kozen ze ten slotte Mechelen als plaats om hun communiteit voort te zetten. Na de ontruiming in 1629 deden de kloostergebouwen aanvankelijk dienst als paardestal voor de Staatse troepen, daarna werden zij verhuurd en toen verkocht, om vervolgens gesloopt te worden. Het kloosterterrein werd verkaveld en er langzij en achter werden nieuwe straten aangelegd. Thans herinnert alleen de straatnaam De Predikheerenpoort, een zijstraat van de Hinthamerstraat, dat de dominicanen ongeveer drie en halve eeuw in ’s-Hertogenbosch gevestigd waren