Zoeken in collecties

In de Hoogstraat in Rotterdam hadden de dominicanen een klooster. Wanneer dit klooster gesticht werd, is niet duidelijk. Toen in 1448 paus Nicolaas V een verzoek van de stadsregering en de Rotterdamse burgerij inwilligde om in Rotterdam een klooster van dominicanen te stichten, werden zij als stichters van dit klooster genoemd. Tien jaar later, in 1458, toen het stadsbestuur voor financiële steun bij de voltooiing van de kloostergebouwen een beroep op hertog Filips de Goede deed, werd hij evenwel als stichter genoemd. Hieruit lijkt afgeleid te kunnen worden, dat de stichting van dit klooster, waarvan de eigenlijke vestiging in 1459 plaatsvond, aan een gezamenlijke actie van Filips de Goede en de stad toe te schrijven is. Het klooster, dat aan de H. Drieëenheid toegewijd was, werd, althans deels bevolkt door dominicanen uit 's-Gravenhage, die al sinds 1404 in de Lomberdstraat in Rotterdam een termijnhuis hadden. Oorspronkelijk behoorde het klooster tot de provincie Saxonia. Bij de oprichting in 1464 van de “Congregatio Hollandiae”, een hervormingsbeweging van de orde van de Dominicanen, die een striktere observantie voorstond, sloot het zich daarbij aan. In 1515 werd het bij de provincie Germania Inferior ingedeeld. Toen in 1550 restauratie van de kloostergebouwen noodzakelijk bleek, vroegen de dominicanen daarvoor financiële hulp van de stad. In 1563 werden klooster en kerk bij een stadsbrand verwoest. De kerk werd nadien niet meer herbouwd. De kloostergebouwen werden wel hersteld. Hiermee werd in 1565 begonnen, maar tot voltooiing kwam het eigenlijk niet meer. Toen eind juli 1572 de geuzen onder leiding van Lumey Rotterdam binnentrokken, koos de stadsregering de zijde van de opstand tegen Spanje. Uitoefening van de katholieke godsdienst werd verboden. De dominicanen mochten in hun klooster blijven wonen tot 1576, toen het, evenals de andere kloosters in de stad, geconfiqueerd werd en een nieuwe bestemming kreeg