Zoeken in collecties

In 1483 gaf paus Sixtus IV aan hertogin Margaretha van York, weduwe van Karel de Stoute, op haar verzoek toestemming voor het in Brielle vestigen van een clarissenklooster. Drie jaar later volgde de herbevestiging door paus Innocentius VIII. Aan voormelde toestemming werden evenwel de voorwaarden verbonden, dat de zusters volgens de Eerste Regel van Clara van Assisi in strikte armoede zouden leven, dat het convent onder de jurisdictie van de reguliere observantie binnen de Keulse provincie zou vallen en dat het klooster over vier observante minderbroeders zou kunnen beschikken om de zusters in hun geestelijke en materiële behoeften bij te staan. In 1548 werd het klooster door brand verwoest. Pas in 1561 werd een aanvang gemaakt met de herbouw van de kerk, die in 1563 voltooid en in het jaar daarop geconsacreerd werd. Bij de beeldenstorm in 1566 werden klooster en kerk opnieuw vernield. Ook toen volgde herstel van de toegebrachte schade. Toen op 1 april 1572 Brielle door de watergeuzen werd ingenomen, betekende dit het einde van het clarissenklooster. De zusters werden uit de stad verdreven. Ze namen de wijk naar Delft en vandaar al spoedig naar Antwerpen, Mechelen en Keulen. Het klooster werd met uitzondering van enkele aanpalende huisjes en een boomgaard ingericht als leprozenhuis, dat echter al in 1581 met de kloosterkerk tot schuttersdoelen omgebouwd werd. Daarna hebben de gebouwen achtereenvolgens als kazerne, ambachtsschool, rijkskantoren en belastingkantoor dienst gedaan. Vanaf 2000 is er een appartementencomplex gevestigd