Zoeken in collecties

Het Goudse clarissenklooster is ontstaan uit een gemeenschap van tertiarissen, waarvan de vroegste vermelding uit 1466 dateert. Deze gemeenschap had op een terrein, dat aan de Turfmarkt lag, een huis betrokken. Toen in voornoemd jaar Karel de Stoute een bezoek aan Gouda bracht, kreeg het stadsbestuur van hem de opdracht om voor deze gemeenschap een klooster te laten bouwen. In 1468 werden aan het terrein aan de Turfmarkt zes geschonken percelen toegevoegd die aan de Nieuwehaven lagen. De zusters kregen in 1470 het voorrecht een kapel met toren te bouwen en een kerkhof aan te leggen. In 1475, er werd nog volop aan de bouw van het nieuwe klooster gewerkt, nam het stadsbestuur het klooster onder zijn bescherming. Dit echter onder de voorwaarde dat de zusters geen onroerende goederen, renten of bezittingen zouden hebben of verwerven, behalve het kloosterterrein zelf en zoveel land als ze nodig hadden om vee voor eigen gebruik te weiden. In 1480 vond de wijding van het kerkhof en een altaar plaats. Door verwerving van belendende percelen aan de Nieuwehaven kon het klooster in 1485 worden uitgebreid. De zusters gaven de wens te kennen hun klooster tot een clarissenklooster om te vormen. De paus stemde daarmee in en hij gaf in 1486 ter verwezenlijking daarvan opdracht aan de vicaris-provinciaal van de Keulse observanten, waaronder het Goudse klooster toen kwam te vallen. De zusters werden in 1489 door clarissen uit Antwerpen in de regels van de orde onderwezen. De officiële oprichting als clarissenklooster was in 1490. De Goudse clarissen waren “arme claren”. Ze volgden de Eerste Regel van Sint Clara, die hen volledige bezitloosheid oplegde. In 1573 werd het klooster geplunderd door scheepsvolk uit Dordrecht. De clarissen werden toen verdreven. Ze namen de wijk naar Utrecht en vandaar naar Antwerpen, Mechelen en Keulen. Enkele zusters bleven in Gouda achter en woonden in het klooster tot 1592 toen het verkocht werd. Het heeft langere tijd als stadswerkplaats dienst gedaan