Zoeken in collecties

Toen Oldenzaal in 1606 weer in Spaanse handen viel, trachtte de apostolisch vicaris Sasbout Vosmeer de tucht in het aan Sint Agnes toegewijde Oldenzaalse tertiarissenklooster te herstellen. In 1612 eiste hij, dat de zusters de veel strengere regel van de clarissen zouden aannemen. De zusters, die tertiaris wilden blijven, zouden het klooster dan op straffe van excommunicatie moeten verlaten, terwijl de zusters, die de clarissenregel wel wilden aannemen, opnieuw een noviciaat zouden moeten doorlopen. Of deze maatregelen toen ook daadwerkelijk doorgevoerd zijn, is zeer de vraag. Feit is, dat toen de zusters Henricus Vordenius, deken van de Plechelmuskerk te Oldenzaal, onder meer verzochten hun convent met enkele tertiarissen aan te vullen, dit geweigerd werd. Dit liep zo hoog op, dat het klooster met geweld ingenomen werd, terwijl omstreeks 1620 tot een gedwongen invoering van de regel van de clarissen werd overgegaan. De zusters, die weigerden deze regel aan te nemen, werden niet alleen uit het klooster gezet, maar werden zelfs geëxcommuniceerd. In 1621 voegden zich bij het nu clarissenconvent twee clarissen uit Keulen om er de invoering van Clara's regel van 1253 te begeleiden. In 1633 bepaalden de Ridderschap en Steden, dat er geen novicen meer mochten worden aangenomen en dat het aan de zusters moest worden toegestaan het klooster vrijelijk te verlaten. In 1650 werd het kloostergebouw van de Oldenzaalse clarissen overgedragen aan de Ridderschap van Overijssel. Twee jaar later werden de overgebleven zusters overgebracht naar kloosters in Hase­lünne en Vreden, respectievelijk gelegen in de tegenwoordige Duitse deelstaten Nedersaksen en Noordrijn-Westfalen. Het verkochte klooster is aanvankelijk jarenlang onder meer als woonhuis voor de tweede predikant in gebruik geweest. Voorts werden twee Duitse scholen erin ondergebracht. In 1870 werd het gebouw gesloopt. Alleen nog de naam Kloosterstraat herinnert thans nog aan het bestaan van het Oldenzaalse clarissenklooster