Zoeken in collecties

In 1624 besloot de vrome Elisabeth Strouven haar leven geheel in dienst van God te stellen. Nog in datzelfde jaar werd ze geprofest in de Derde Orde van Sint Franciscus. In 1628 vestigde zij zich met vijf volgelingen in een huis gelegen aan de Kommel in Maastricht. Dit huis was geschonken door oud-burgemeester Dries, de vader van een van haar medezusters. Elisabeth noemde haar nieuwe klooster Calvariënberg. Deze aanvankelijk informele gemeenschap van religieus bewogen vrouwen sloot zich niet aan bij een kloosterorde. Het dan moeten naleven van het kloosterslot zou hen teveel beperken om een godgewijd leven te combineren met het actief beoefenen van de charitas, in casu het verplegen van zieke arme vrouwen. Bij de hevige pestepidemieën in die tijd namen Elisabeth en haar medezusters ook de riskante verpleging van pestslachtoffers voor hun rekening. Tevens bekommerden zij zich om de gewonde Spaanse soldaten, die in krijgsgevangenschap waren genomen tijdens de Frans-Staatse krijgstocht, die in 1635 vanuit Maastricht in de Zuidelijke Nederlanden werd ondernomen. In 1661 sloot Calvariënberg zich aan bij de Derde Orde van Sint Franciscus. Het kloosterslot werd toen van kracht, waardoor de slotzusters alleen nog binnen de kloostermuren de charitas konden beoefenen. Een groot aantal zusters verliet toen het klooster om zich te vestigen in het Belgische Hoesselt, waar zij in 1633 het Bethaniekasteel hadden verworven. In 1670 keerden ze terug naar het klooster in Maastricht. Hier hadden zich inmiddels tevens een vijftal zusters van het tertiarissenconvent Sint-Annadal gevestigd, waarvan hun communiteit toen met die van de zusters van Calvariënberg verenigd werd. In 1796 werd door de Franse revolutionairen ook het klooster Calvariënberg opgeheven. Na de Franse tijd, in 1822, werd tegen de kloostergebouwen van het voormalig klooster Calvariënberg, een burgerlijk ziekenhuis gebouwd, dat deze functie behield tot er in 1950 een nieuw ziekenhuis, Sint Annadal geheten, gereed kwam