Zoeken in collecties

Het Sint Ursulaklooster te Amsterdam lag binnen de vierhoek Kloveniersburgwal, Korte Spinhuissteeg, Oudezijds Achterburgwal en Rusland. Het convent werd in 1419 voor het eerst in de bronnen genoemd. Aangezien het terrein, waarop de conventsgebouwen verrezen, nog in 1410 gepacht werd door particuliere pachters, moet het convent zich tussen 1410 en 1419 daar gevestigd hebben. Al in 1419 was de zustergemeenschap tot de derde orde van Sint Franciscus toegetreden en was lid van het Kapittel van Utrecht. Eveneens in 1419, verkreeg het convent van het kapittel van Sint Marie op het Hof in Den Haag onder meer de privileges een eigen biechtvader te kiezen, in een eigen kapel diensten te laten doen en op een eigen kerkhof begraven te worden. Tevens werd toen vastgesteld dat het aantal zusters niet hoger kon zijn dan 65 en dat de gemeenschap onderdak kon bieden aan maximaal zes of zeven proveniers. Bij de bevestiging van de privileges in 1494 bleven deze aantallen onveranderd. In 1585 werd het convent opgeheven. De overgebleven zusters ontvingen vanaf toen van stadswege alimentatie. In 1584-1585 besloot de stad over te gaan tot de verkoop van de gebouwen. Met enkele woningen was dat al in 1585 het geval. Voorts werden er in 1594 huizen en erven geveild. In 1596 werd een deel van het voormalige Ursulaklooster bestemd tot tuchthuis voor vrouwen, dat Spinhuis genoemd werd