Zoeken in collecties

In 1447 is sprake van een “wercsusterhuijs” in Brielle. Hiermee wordt waarschijnlijk het Sint Carharinaconvent bedoeld dat gelegen was op het door de huidige Commandeursstraat, Clarissenstraat en Burgemeester H. van Sleenstraat omgeven terrein. Dit ooit grootste klooster van Brielle was aangesloten bij de derde orde van Sint Franciscus en was lid van het Kapittel van Utrecht. Over de vroege geschiedenis van het convent is nagenoeg niets bekend. In 1548 brak er brand uit. Een gedeelte van het klooster ging in vlammen op. Ook veel omliggende huizen liepen grote schade op, mede doordat vanuit het Cartharinaconvent het blussen daarvan verhinderd werd. Als wraak werd daags daarop door een groep verbolgen burgers het klooster geplunderd. Van de beeldenstorm in 1566 had het convent veel te lijden. In 1570 ontvluchtten vier zusters het klooster, waarvan één naar Emden, één naar Engeland en twee naar elders. Zonder bezwaar te maken, zoals een aantal tertiarissenkloosters dat wel deden, aanvaardde het Catharinaconvent in 1570 visitatie door de minderbroeders. Toen op 1 april 1572 Brielle door de watergeuzen werd ingenomen, viel het klooster aan plunderingen ten offer. Het gebouw werd toen tijdelijk als kruitmolen en ook als brouwerij in gebruik genomen. De overgebleven zusters ontvingen vanaf 1582 alimentatie. Waar zij woonden, is niet bekend. Toen Brielle in 1585 aan de Engelse Kroon werd verpand en met Engelse troepen bezet was, werd het voormalige kloostergebouw als woonhuis voor de Engelse gouveneur ingericht, waaraan het de naam Commandeurshof ontleende. In 1724 werd het door de Staten verkocht. Na 1734 werd het afgebroken