Zoeken in collecties

Het tertiarissenklooster het Olde Convent in Groningen, dat ook wel de Geestelijke Maagden genoemd werd, lag aan de noordzijde van wat nu de Roode Weeshuisstraat is. Hoewel de eerste vermelding van dit klooster pas uit 1386 dateert, werd het al eerder als begijnhof gesticht, vermoedelijk vanuit het Vrouwe-Meinoldaconvent, een begijnenconvent in Groningen, dat al in de dertiende eeuw genoemd werd. Zo is uit opgravingen in 1959 gebleken, dat de gebouwen van het Olde Convent, dat aan Sint Agnes toegewijd was, uit omstreeks 1350 dateren. Zeker in 1401, maar mogelijk al in 1399, ging het convent over tot de Derde Orde van Sint Franciscus en zocht het aansluiting bij het Kapittel van Utrecht. De zusters van het Olde Convent behoorden over het algemeen tot een lagere sociale klasse dan de zusters van de middeleeuwse Groningse tertiarissenkloosters Vrouw Menoldaconvent en Vrouw Sywenconvent. Toch was Olde Convent het rijkste. Het bezat 745 hectare aan landbouwgronden. Voorts had het een voorwerk in Steerwolde. In 1470 verleende de abt van het benedictijnenklooster Germania te Thesinge aan het Olde Convent toestemming om bij dit voorwerk een kapel te bouwen en een begraafplaats aan te leggen. Ook van het kloostercomplex van het Olde Convent in Groningen maakte een kapel deel uit. Deze kapel had een zogenaamde nonnengalerij, waar de zusters gescheiden van de burgers de diensten konden bijwonen. Bij de Reductie van Groningen in 1594 vervielen de gebouwen en de goederen van het Olde Convent, evenals die van de andere Groningse kloosters, aan de Staten van Stad en Lande, die de gebouwen in 1599 aan de stad Groningen afstonden. Een deel van de gebouwen werd toen toegewezen aan het in dat jaar gestichte Burgerweeshuis, dat naar de kleur van de kleding, die de wezen droegen, ook wel Rode Weeshuis genoemd werd