Zoeken in collecties

Het Vrouw Sywenconvent in Groningen, dat aan de noordzijde van de Broerstraat lag, werd gesticht door een monnik van de cisterciënzer Sint Bernardusabdij te Aduard, die in 1284 zijn huis, dat naast het kerkhof van de minderbroeders lag, bestemde voor een gemeenschap van devote vrouwen onder leiding van zijn vrouw Sywe. De gemeenschap, die vóór 1401 overging naar de derde regel van Sint Franciscus, sloot zich niet aan bij het Kapittel van Utrecht, maar bleef onder toezicht van de minderbroeders. In de loop van de zestiende eeuw verslechterde de financiële situatie van het convent dermate, dat de zusters in 1556 een gedeelte van de kloosterhof moesten verkopen. In 1584 werd het convent met alle bezittingen in het belendende Vrouw Menoldaconvent geïncorporeerd. In de gebouwen werden toen de zusters van het Benedictijner dubbelklooster Selwerd ondergebracht, die hun klooster hadden moeten verlaten toen het in 1581 door de Staatse troepen, die Groningen wilden belegeren, werd verwoest. Na de Reductie van Groningen in 1594 kwamen de gebouwen van het Vrouw Sywenconvent, evenals die van het vermoedelijk toen opgeheven Vrouw Menoldaconvent, via de Staten van Stad en Lande in handen van de stad Groningen. In 1614 werd in de gebouwen van het Vrouw Sywenconvent de in dat jaar gestichte Groningse Universiteit gevestigd, terwijl de gebouwen van het Vrouw Menoldaconvent voor de huisvesting van twee aan de nieuwe universiteit verbonden hoogleraren bestemd werden