Zoeken in collecties

Het Sint-Michielsklooster in Haarlem lag aan de Grote Houtstraat ten zuiden van de Doelstraat. Dit klooster, dat in 1415 voor het eerst vermeld werd, zou voor adellijke jonkvrouwen en voorname burgerdochters gesticht zijn bij een reeds bestaande, aan Sint Michaël toegewijde kapel. Al in 1416 werd het klooster, dat vanaf de eerste jaren bij het Kapittel van Utrecht aangesloten was, aangeduid als een convent behorende tot de derde orde van Sint Franciscus. Eveneens in 1416 kregen de zusters van de pastoor van de Sint Bavokerk in Haarlem het recht een eigen biechtvader te kiezen die de sacramenten mocht bedienen, in voormelde Sint Michaëlskapel diensten te laten doen en op een eigen kerkhof begraven te worden. Kort daarna gaf Frederik van Blankenheim, bisschop van Utrecht, verlof de zusters van het convent te besluiten. Dit diende dan door voornoemde pastoor of door de commandeur van het johannieter Sint-Jansconvent in Haarlem plaats te vinden. In 1581 werden de goederen van het Sint-Michielsconvent door de Staten van Holland geconfisqueerd. Het convent werd opgeheven. Een aantal zusters zou toen de wijk hebben genomen naar Den Haag, waar ze een tijd verbleven. Later kregen de overgebleven zuster, die van stadswege alimentatie ontvingen, een huis op het begijnhof toegewezen. Het kloostercomplex werd direct na de opheffing aan de schutterij Sint-Joris in gebruik gegeven. Het werd toen afgebroken en vervangen door een nieuw gebouw, dat als de Nieuwe of Sint-Jorisdoelen bekend stond. De voormalige kloosterhof deed dienst als schietterrein, waar de schietschijven, die doelen genoemd werden, opgesteld stonden. Later werd de Sint-Jorisdoelen verbouwd tot Proveniershuis om in 1682 als Herelogement ingericht te worden