Zoeken in collecties

Het complex van het tertiarissenklooster Mariënburg in ‘s-Hertogenbosch, dat eerder klooster Op den Uilenberg heette, strekte zich tijdens zijn hoogtijdagen uit van de Uilenburg tot de stadswal en van de Walpoort tot ongeveer de Capucijnenpoort. Het vindt zijn oorsprong in een gemeenschap van zusters des gemeenen levens, die zich vestigden in de woning met erf van een zekere Walther van Oeckel die hij in 1423 daartoe bestemd had. De zusters namen in 1469 de derde regel van Sint Franciscus aan. Lodewijk van Bourbon, prins bisschop van Luik, gaf hiervoor zijn toestemming en verleende de zusters tevens enkele privileges, waaronder het hebben van een eigen kerk met kerkhof. Eveneens in 1469 sloot het aan de heilige Maagd en aan de heilige Barbara toegewijd convent zich bij het Kapittel van Zepperen aan. In 1488 werd aan de Walpoort een grote éénbeukige kapel, voorzien van een zogenaamde nonnengalerij, gebouwd. Deze kapel werd in 1491 geconsacreerd. In 1503 aanvaarden de zusters de clausuur. Van de beeldenstorm in 1566 had het klooster veel te lijden. De kapel werd toen geplunderd en verwoest, maar werd herstel en in 1567 gereconciliëerd. Nadat in 1629 's-Hertogenbosch onder leiding van stadhouder Frederik Hendrik door de Republiek ingenomen was, werden de zusters, waarvan een aantal naar Maaeik was uitgeweken, op alimentatie gesteld. Ze mochten in het klooster blijven wonen. Het werd hen echter niet toegestaan nog novicen aan te nemen, waardoor het convent tot uitsterven gedoemd was. De in 1676 door de Raad van State geconfiqueerde leegstaande kloostergebouwen werden verkocht. Dit op de kapel na, die van 1684 tot 1693 als schuilkerk voor de katholieken van ‘s-Hertogenbosch dienst gedaan heeft