Zoeken in collecties

Het Sint Catharinaconvent in Leiden, dat ook wel Schagen of Schagenzusterhuis genoemd werd, lag aan de Jan Vossensteeg bij de Oude Vest. Waarschijnlijk werd het convent, dat in 1447 voor het eerst vermeld werd, door de zusters van het Sint Catharinaklooster te Schagen als dochterklooster gesticht. In dat jaar sloot het convent aangaande de kapel en de parochierechten een overeenkomst met het kapittel van Sint Pancras te Leiden. Het had een eigen biechtvader. Voorts mochten op de bij het klooster behorende kerkhof behalve de eigen zusters ook niet-kloosterlingen worden begraven. Hiervoor was dan wel aan de deken en aan voormeld kapittel een vergoeding verschuldigd. Ook mochten er dan geen memoriediensten worden aangenomen. Het convent, dat deel uitmaakte van het Kapittel van Utrecht, behoorde tot de derde orde van Sint Franciscus. De vroegste vermelding hiervan dateert uit 1526, toen het convent zich in dat jaar onder de jurisdictie van de Keulse minderbroedersprovincie schaarde. Het weven van linnen laken en de verkoop daarvan vormde voor het convent, dat vrij welvarend moet zijn geweest, een belangrijke inkomstenpost. Toen de stad in 1572 de zijde van prins Willem van Oranje koos, werd het convent opgeheven. De kloostergebouwen werden aan de stad toegewezen. De leprozen, die in de aanloop naar het beleg hun toevlucht in de stad hadden gezocht, vonden er tot 1576 onderdak. In 1580 werd een gedeelte van het kloosterterrein tot koemarkt ingericht