Zoeken in collecties

Het Sint Catharinaconvent in Schagen, dat op de hoek lag van de Laan en de Gedempte Gracht, moet al vóór 1421 gesticht zijn. In dat jaar nam hertog Jan van Beieren het convent onder zijn bescherming. De zusters ontvingen toen van hem vrijdom van wapenschouw, heervaart, schot en dergelijke. Deze privileges werden in 1426 door hertog Philips van Bourgondië bevestigd. Eveneens in 1421 werd voor het eerst vermeld dat het convent tot de derde orde van Sint Franciscus behoorde. Tevens had het zich bij het Kapittel van Utrecht aangesloten. Vermoedelijk werd vanuit het Schagens convent het Sint Catharinaconvent in Leiden gesticht, dat verwarrend ook wel Schagen of Schagenzusterhuis genoemd werd. Gezamenlijk met ander tertiarissenconventen verweerde het convent zich in 1529 tegen inmenging van de proost van West-Friesland. Op strooptocht door de kop van Noord-Holland drong in 1568 Dierick Maertsz met zijn bende het convent binnen en plunderde het. Kort daarop werden de daders gearresteerd en nog in datzelfde jaar door het Hof van Holland ter dood veroordeeld. In 1576 werd het convent opgeheven. Koning Filips II besliste in 1577 gunstig op het verzoek van de schout, schepenen en regeerders van Schagen om de gebouwen en bezittingen van het convent te mogen aanwenden voor het stichten van een weeshuis. Dit op voorwaarde dat de overgebleven zusters in een deel van het klooster mochten blijven wonen en hen van stadswege alimentatie verstrekt zou worden. In 1579 werd besloten de kapel te herstellen en als schoolgebouw in gebruik te nemen. De inrichting van een deel van het kloostercomplex als weeshuis werd in 1581 ter hand genomen. Een ander deel werd aan particulieren in gebruik gegeven. In 1820 werd het weeshuis afgebroken. De laatste restanten van het kloostercomplex werden ten slotte in 1822 verkocht om gesloopt te worden. Thans is er niets meer dat nog aan het Sint Catharinaklooster in Schagen herinnert