Zoeken in collecties

Het tertiarissenconvent Clarenborch in Vollenhove is ontstaan uit een vrouwengemeenschap, die zich omstreeks 1405 vestigde "oppen berghe" buiten het stadsgebied van Vollenhove bij de Landpoort. Toen de broeders van het ook in Vollenhove gelegen tertianenconvent Sint Janskamp in 1409 de derde regel van Sint Franciscus aannamen, volgden de zusters van Clarenborch dit voorbeeld. De vroegste vermelding, waaruit dit blijkt, dateert uit 1418. Tevens schaarde het convent zich onder het Kapittel van Utrecht. Omstreeks 1419 verleende de Utrechtse bisschop Frederik van Blankenheim zijn toestemming aan de zusters om voor het houden van diensten en het toedienen van de sacramenten een eigen biechtvader te kiezen. In 1423 wist het convent met de aankoop van een erf het oorspronkelijk kloosterterrein aanmerkelijk te vergroten. In een charter uit 1445 erkende Rudolf van Diepholt, die toen bisschop van Utrecht was, dat aan het convent kerkelijke vrijheid was toegekend. Over met name de fiscale vrijstellingen, die daaruit voorvloeiden, was een hoogopgelopen conflict gerezen tussen de zusters en de ingezetenen van het kerspel Vollenhove. In 1571 verzette het convent zich met andere tertiarissenconventen tegen de beslissing van Paus Pius V om het Kapittel van Utrecht, onder de jurisdictie van de minderbroeders te stellen. Ondanks dat Vollenhove in 1578 naar de Staatse zijde overging, kon het convent blijven functioneren. Dit evenwel totdat bij de belegering van Steenwijk in 1580 het kloostercomplex grotendeels verwoest werd. De zusters vonden onderdak in Zwolle, maar keerden daarna terug naar Vollenhove. In 1609 werd het convent definitief opgeheven. De overgebleven zusters ontvingen vanaf toen alimentatie uit de opbrengsten van hun goederen die onder het gezamenlijk beheer van de magistraat en de Ridderschap van Vollenhove in het college van de Volle Stoel werden gesteld. In 1632 werd besloten de vervallen kloostergebouwen af te breken en het bouwmateriaal daarvan publiek te verkopen