Zoeken in collecties

Het Sint Ursulaconvent in Warmond lag ten noorden van de parochiekerk van Warmond, aan de huidige Klinkenberg. Het werd in 1410 als een besloten, tot de derde orde van Sint Franciscus behorende gemeenschap gesticht. Het initiatief daartoe ging uit van de ambachtsheer van Warmond, heer Jan van den Woude. Om in Warmond naar voorbeeld van het Sint Caeciliaconvent te Utrecht en van het Sint Agathaconvent te Delft een tertiarissenklooster te stichten, schonk hij in voornoemd jaar aan Katrijn Woutersdr., ministra van het Sint Margarethaconvent in Leiden, een huis bij de kerk te Warmond, anderhalve morgen land en enkele renten. De bisschop van Utrecht, Frederik van Blankenheim, bekrachtigde de stichting in 1412. Aannemelijk is dat het convent, dat gewoonlijk de besloten zusters van de Elfduizend Maagden werd genoemd, vanaf de stichtingsdatum bij het Kapittel van Utrecht aangesloten was. Aangezien de zusters aanvankelijk niet over een eigen kapel beschikten, bezochten zij de belendende parochiekerk, die zij konden bereiken via een onderaardse gang. Achterin de kerk hadden zij een afgesloten ruimte waar ze de mis konden bijwonen, zonder door de andere parochianen gezien te worden. In de eerste helft van de vijftiende eeuw maakte het convent een gestage groei door. Van de pastoor van de parochie, waaronder zij vielen, kregen de zusters in 1419 toestemming om over een eigen kapel met kerkhof te beschikken. De clausuur, die eruit bestond dat de besloten zusters in beginsel het klooster niet mocht verlaten, werd in de zestiende eeuw soepel toegepast. Regelmatig werden andere conventen en kloosters bezocht. In 1572 werden de kloostergebouwen door de benden van Oem van Wijngaerden en die van Raephorst verwoest. Dit herhaalde zich in 1573. Nu echter door de Spanjaarden. De restanten werden in 1577 door de Staten van Holland afgestaan aan de admiraal van Warmond als schadevergoeding voor de vernieling van zijn slot. Hij heeft het gebruikt voor herbouw en herstel van zijn huis