Zoeken in collecties

In 1717 kregen de clarissen van het klooster Sint Elisabethsdal te Boxtel de aanzegging hun klooster daar te verlaten. Ze vonden toen onderdak in het clarissenklooster in het Vlaamse Hoogstraten. Van daaruit gaven de zusters te kennen zich te willen vestigen in het graafschap Megen waar, als vrije heerlijkheid, godsdienstvrijheid heerste. In 1719 keurde de graaf van Megen goed aan hen een stuk grond in pacht te geven, waarop het in 1581 verwoeste kasteel van de Heren van Megen gestaan had. Daar werd toen met de bouw van een nieuw klooster begonnen, dat in 1721 door de zusters betrokken werd en waarvan de kosten deels uit de opbrengsten uit het bezit van de zusters in Boxtel bestreden konden worden. Toen de Staten zich dit bezit in 1727 toe-eigenden, moesten de zuster op zoek naar andere inkomstenbronnen. Aanvankelijk vonden ze die in het vervaardigen van vlugzout en balsem. Later schakelden ze echter over op het bakken van hosties. In 1797 werd het graafschap Megen bij Frankrijk ingelijfd. Kloosters werden toen in beslag genomen. De Megense clarissen ontsprongen echter toen nog de dans, doordat de Fransen in 1800 graafschap Megen verkochten aan de Bataafse Republiek, die zich maar weinig aan de kloosters gelegen liet liggen. Anders was dit toen Napoleon in 1810 de gebieden bezuiden de grote rivieren inlijfde en Megen weer onder Franse heerschappij kwam. Op grond van het door Napoleon in 1812 uitgevaardigde supprimatiedecreet werd toen ook het klooster van de Megense clarissen opgeheven. De zusters vonden onderdak bij inwoners van Megen en Oss. Toen Napoleon in 1814 gedwongen afstand deed van de troon, keerden ze terug. Ze mochten evenwel op grond van een door koning Willem I uitgevaardigd decreet geen novicen meer aannemen, waardoor hun convent tot uitsterven gedoemd was. In 1840 herriep koning Willem II dit novicenverbod. Weldra werden toen de vijftien eerder in het geheim aangenomen novicen geprofest en gloorde er voor de Megens clarissen een nieuwe toekomst