Zoeken in collecties

Eind 14e eeuw werd in Amsterdam, buiten de stad in de tegenwoordige Jordaan, het kartuizerklooster St.-Andries-Ter-Zaliger-Haven gesticht. De stichtingsakte dateert uit 1392 en was ondertekend door graaf Albrecht van Beieren. Hij zag zichzelf graag als stichter van het klooster, maar ondanks diens royale steun met privileges en geld wordt dit toch als een initiatief van de gegoede burgerij van Amsterdam beschouwd. Dirk Sloyer, seculier priester in de stad, hielp met zijn kapitaal, maar vooral met vorenbedoelde financiële steun van Albrecht van Beieren, het klooster van de grond. Rond 1393 werd begonnen met de bouw van het aanvankelijk geheel in hout opgetrokken kloostercomplex, waarvan -naar aangenomen wordt- de eerste delen in 1394 betrokken werden. In 1398 werd het klooster in de orde geïncorporeerd. In 1399 werden de houten gebouwen door stenen gebouwen vervangen. In de nieuwe stichting intredende personen deden door overdracht van hun goederen of door afstand aan het klooster van hun toekomstige nalatenschap het vermogen van de kartuis toenemen. Dit met de rijkelijk begiftiging door de politieke en economische elite deed de kartuis uitgroeien tot het belangrijkste van alle kloosters die er toen in Amsterdam stonden. Hendrik Beckbeeck van Oldenzaal, professus van het kartuizerklooster in Monnikhuizen bij Arnhem, werd de eerste prior. Wie hem opvolgde is niet bekend, alleen dat de bekende mystieke schrijver Gerrit van Schiedam in 1415 als prior genoemd wordt. Ook Albertus Kivet, bekend als schrijver, kopiïst en illuminator, verbleef in Amsterdam. In 1566 werd het klooster door beeldenstormers geplunderd. In 1572 bracht de komst van geuzen naar Amsterdam onder leiding van Lumey nogmaals verwoesting met zich mee, net zoals de bezetting van de kloostergebouwen in 1577 door geuzen onder leiding van Sonoy. Kort daarna volgde de Alteratie van Amsterdam, die het definitieve einde inhield van de katholieke instellingen binnen de stad. In 1579 werd het klooster opgeheven