Zoeken in collecties

In 1433 verwezenlijkten Jan Lievensz. van Zierikzee en zijn vrouw Dierewij van Zijll hun plannen om een nieuwe kartuize te stichten. Bij akte van 7 maart 1434 schonk Jan Lievensz. hiervoor onder meer land te Noordgouwe, gelegen in Zeeland op het toenmalige eiland Schouwen. Belangrijke weldoeners uit de beginjaren waren Anna van Ravenstein, Floris en Boudewijn van Borsselen en de Bourgondische vorst Filips de Goede, die het klooster in 1436 in bescherming nam. Onder de naam Sionsberg werd het klooster, eveneens in 1436, in de orde der kartuizers opgenomen. De belangrijkste prior uit de eerste helft van de vijftiende eeuw was de Luikse profes Jacobus van Gruitrode. Sionsberg verkeerde voortdurend in financiële moeilijkheden. Toen in 1530 de dijken van de door de kartuizers drooggelegde Sint-Jeroenspolder braken en het gebied overstroomde was de financiële situatie dusdanig deporabel dat er goederen verkocht moesten worden. Voorts werden er enkele monniken naar andere kloosters gestuurd, die echter in 1533 konden terugkeren. De situatie bleef kommervol. In 1566 vroeg het generaal kapittel dan ook aan de andere kloosters van de orde om bij te springen. In 1566 werd het klooster geteisterd door de beeldenstorm. De monniken vluchtten in 1572. De in 1574 tijdens het beleg van Zierikzee verwoeste kloostergebouwen werden in 1579 afgebroken