Zoeken in collecties

De kartuize Bethlehem te Roermond werd in 1376 gesticht door de kartuizers van het klooster Sint-Barbara te Keulen. Rond het jaar 1368, maakte ridder Werner van Swalmen een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Bij zijn terugkomst bouwde hij een kapel, gelijk aan die hij in Bethlehem gezien had. In een akte van 25 juli 1376 beloofden Werner, zijn vrouw Bertha van Geilenkirchen en zijn broer Robijn, kanunnik van Sint-Servaas te Maastricht, de kapel tot een klooster te voltooien en te schenken aan de kartuizerorde. Om voldoende financiering te waarborgen, werden een aantal bezittingen in de vorm van hoeven en landerijen verworven die veelal gesitueerd waren in het nabije stroomgebied van de Maas. Voorts schonk Willem van Gulik aan de Roermondse kartuizers alle privileges die ook de kartuizers van Keulen bezaten. In de beginfase berustte de leiding over het klooster bij Hendrik Eger van Kalkar, een ervaren bestuurder van de orde. In 1380 werd het klooster geïncorporeerd in de orde en werd Jan van Weert de eerste prior. De kartuize leed ernstige schade door de stadsbranden van 1554 en 1665 en door de plundering door huurlingen van Willem van Oranje in 1572, die toen zij Roermond innamen en een bloedbad onder de geestelijkheid aanrichtten. Van het kartuizerklooster werden negen monniken en drie lekebroeders vermoord. Roermond kwam uiteindelijk aan de Zuidelijke Nederlanden en kon het klooster blijven voortbestaan. In 1783 werd het klooster opgeheven in het kader van de politiek van keizer Jozef II, die contemplatieve orden verbood. De meeste kartuizers bleven in Roermond, een klein aantal vertrok naar de kartuize Sint-Barbara in Keulen. Een paar jaar later, in 1786, werd het klooster betrokken door de norbertinessen van Sint-Gerlach die daar tot 1798 bleven. Vanaf 1841 hebben de gebouwen dienst gedaan als grootseminarie van het bisdom Roermond. Tot het einde van de jaren 1960 bleef het deze functie behouden. Sindsdien heeft het bisdom Roermond er zijn kantoren gevestigd