Zoeken in collecties

Het idee voor het oprichten van de Sociëteit van Maria ontstond binnen een groep van seminaristen, die aan het grootseminarie van Lyon studeerden. Van deze groep maakte ook de Fransman Jean-Claude Colin deel uit die als uiteindelijke stichter van de Sociëteit van Maria aan te merken is. Na hun priesterwijding legden voormelde seminaristen in 1816 in Lyon in de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Fourvière de plechtige gelofte af om tot daadwerkelijk oprichting van de Sociëteit van Maria te komen. In het kader daarvan werd in 1824 de eerste gemeenschap gevormd van maristen, zoals de religieuzen genoemd worden die door hun geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid aan de Sociëteit van Maria toegewijd zijn. In 1836 werd Jean-Claude Colin als overste benoemd van deze toen uit een twintigtal maristen bestaande gemeenschap, waarvan de constituties in dat jaar door paus Gregorius XVI werden goedgekeurd. Tevens werd in 1836 de eerste groep maristen als missionarissen uitgezonden en wel naar de in het westelijk deel van de Stille Oceaan gelegen Salomonseilanden. Van de maristenbeweging maken behalve de Paters Maristen ook de als zelfstandige organisaties functionerende Fraters Maristen, Zusters Maristen, Maristen Missiezusters en diverse lekengroeperingen deel uit. De leidraad voor de spiritualiteit van de maristen is het centraal stellen van Christus in navolging van Maria. Onder het adagium "ignoti et occulti" (onbekend en verborgen) willen ze onopvallend werkzaam zijn, mensen in hun eer laten, begrip tonen voor hun moeilijkheden en Gods barmhartigheid doen uitstralen. Ze kennen in beginsel geen specifiek werkveld, maar vervullen apostolaten die aansluiten bij de actuele noden van kerk en wereld. De maristen kwamen in 1911 naar Nederland, waar ze in Hulst een juvenaat openden. Voorts zijn/waren ze gevestigd in Glane (1911), Deuteren (1937), Lievelde (1949), Groenlo (1950), Weurt (1959), Bergen op Zoom (1961), ’s-Hertogenbosch (1972), Enschede (1993) en Deventer (2011).