Zoeken in collecties

Proosdij Koningsveld is het oudste en meest belangrijke klooster van Delft. Voor de stichting van dit norbertijner klooster gaf graaf Willem II in 1251 aan zijn tante Ricarde toestemming en stelde daarvoor zijn hof bij Delft beschikbaar. Al een jaar later werd het altaar en het kerkhof van het klooster door de wijbisschop van Utrecht gewijd. Het klooster was toen evenwel nog niet voltooid, hetgeen blijkt uit de zestig dagen aflaat, die Hendrik van Vianden, bisschop van Utrecht van 1249 tot 1267, aan eenieder, die een bijdrage voor de voltooiing van het klooster verleende, in het vooruitzicht stelde. De paterniteit van het klooster berustte bij de abt van Mariënweerd. De proost, die voor beheer van de goederen van het klooster alsmede voor zowel het contact met de norbertijner orde als de zorg voor de geestelijke belangen van de zusters verantwoordelijk was, was meestentijds uit deze abdij afkomstig. De naam van de proosdij luidde Campus Regis, oftewel Koningsveld, verwijzend naar de kroning van Willem II tot Rooms-Koning in 1248. In het begin werd het klooster mede bewoond door een aantal uit abdij Mariënweerd afkomstige monniken, die in de beginfase van het klooster waarschijnlijk tot taak hadden om de aspirant-koorzusters, die in de regel uit adellijke families gerekruteerd werden, te begeleiden. Koningsveld werd dan ook pas in 1258 voor het eerst een vrouwenklooster genoemd. Koningsveld was geen groot, maar wel een welvarend klooster. Zo bezat het kort na de opheffing ruim 500 hectare land. Voorts bezat het de kerken van Schiedam en Pijnacker en had het een groot aandeel in het bestuur van de gasthuizen te Delft en te Schiedam. Uit vrees dat de kloostergebouwen bij de belegering van Delft als uitvalsbasis voor de Spaanse legers zouden kunnen worden gebruikt, werden ze in 1572 op last van de Prins van Oranje in brand gestoken en afgebroken