Zoeken in collecties

Net iets buiten Naarden, in de buurt van Bussum, werd in 1420 vanuit het Sint Paulusklooster te Amsterdam het Sint Vitusklooster als een van de weinige mannenkloosters in dit gebied gesticht. Tot 1453 behoorde het convent tot de derde orde van Sint Franciscus. Daarna ging het over naar de regel van Sint Augustinus. Voorts sloot het convent zich toen aan bij het Kapittel van Windesheim. De broeders voorzagen met visserij, lakenweverij, leerbewerking en veeteelt in hun levensonderhoud. Het is overigens nooit een rijk klooster geweest. In 1541 zou het stadsbestuur van Amsterdam het initiatief genomen hebben om de broeders van voormeld klooster met die van het regulierenklooster De Blinken te Heiloo naar het Paulusklooster in Amsterdam over te brengen. Dit in het kader van de voorgenomen aankoop door het stadsbestuur van laatstgenoemde klooster, dat zich waarschijnlijk in een noodlijdende situatie bevond. Deze aankoop, die in 1547 zijn beslag kreeg, werd echter betwist door het Kapittel van Windesheim, dat het stadsbestuur voor het Hof van Holland daagde. Het Paulusconvent bleef toen tot aan zijn opheffing als klooster in gebruik en ook de overbrenging van de regulieren van het Naardense Sint Vitusconvent naar dit klooster bleef achterwege. In 1572 werd het Sint Vitusklooster door de Spanjaarden geplunderd. Nadat Naarden onder protestants bestuur was gekomen, werden de bezittingen van het Sint Vitusconvent in 1579 aan de stad Naarden overgedragen. Dit betekende het definitieve einde van het klooster