Zoeken in collecties

De op 23 december 1438 in Keulen overleden welgestelde clericus Jan van Leuven, proost te Xanten, bepaalde in zijn op 18 december 1438 opgestelde testament, dat een som van 4000 rijnlandse goudguldens besteed moest worden voor het stichten van een klooster in Roermond, waarvoor hij tevens het huis de Lombart in Roermond bestemde. Voor de oprichting van dit klooster van reguliere kanunniken werd de nodige toestemming verleend en wel in 1444 door de pastoor van de St. Christoffel te Roermond, in 1445 door paus Eugenius IV en in 1446 door de bisschop van Luik, Jan van Heinsberg. Het voormelde, aan de tegenwoordige Jezuïetenstraat gelegen huis de Lombart ging met nog tien erbij gekochte huizen deel uitmaken van het complex waar het nieuwe, aan Sint Hieronymus toegewijde klooster gevestigd werd. De eerste vermelding van dit klooster dateert uit 1444 toen burgemeesteren, schepenen en raad van Roermond het klooster onder bescherming van de stad namen en het behalve voor het op de molen malen van graan vrijdom van accijnsen verleenden. Eveneens in 1444 werd een drietal fraters vanuit het regulierenklooster Agnietenberg te Zwolle naar Roermond gezonden om het nieuwe convent op de leest van de constituties van het Kapittel van Windesheim te schoeien. Wanneer precies dit convent in dit kapittel geïncorporeerd werd, is niet beked maar moet ergens tussen 1438 en 1444 plaatsgevonden hebben. In 1561 legde brand het kloostercomplex in as. Het convent werd toen opgeheven. Het niet geheel herbouwde complex deed van 1569 tot 1609 dienst als bisschoppelijk paleis. Daarna was het achtereenvolgens als Jezuïetenklooster en Rijks-HBS in gebruik. Thans heeft het een culturele bestemming