Zoeken in collecties

Het Maria Magdalenaconvent in Delft lag aan de oostzijde van de Verwersdijk, ter plaatse van het tegenwoordige Doelenplein. Het werd voor het eerst vermeld in een oorkonde uit 1445. Het bestond echter al langer. Toen heette het, doordat de zusters de opvang en verzorging van armen tot hun taak rekenden, arme-zusterhuis. Uit een oorkonde uit 1448 blijkt, dat de zusters volgens de derde regel van Sint Franciscus leefden. Sinds wanneer dat het geval was, is niet bekend evenmin als de datum, waarop de zusters als conversinnen tot de regel van Sint Augustinus overgingen. De stadsbrand van 1536 legde de kloostergebouwen volledig in as. De zusters kregen toen steun van de cisterciënzerinnen van het klooster Leeuwenhorst in Noordwijk, die overigens in 1539/1540 nogmaals te hulp schoten. In 1557 werd Delft getroffen door een ernstige pestepidemie. Het Delftse stadsbestuur besloot toen het kloostercomplex van het Maria Magdalenaconvent ter beschikking te stellen als gasthuis voor pestlijders. De overgebleven tien zusters, kregen de taak om onder leiding van een chirurgijn of pestmeester de in dit gasthuis opgenomen patiënten te verplegen. In de middeleeuwen werden kloosters, die Maria Magdalena als patrones hadden, vaak bevolkt door ex-prostituees die tot inkeer waren gekomen. Of dat ten aanzien van het Delftse Maria Magdalenaconvent ook het geval was, is niet bekend