Zoeken in collecties

Gein was een voormalige plaats met stadsrechten in de huidige gemeente Nieuwegein. In 1333 werd de plaats door de Hollanders verwoest toen de graaf van Holland het Sticht Utrecht wilde veroveren. Begin vijftiende eeuw kwam het hier nogmaals tot verwoestingen. In deze toen grotendeels verlaten plaats werd het klooster Onze-Lieve-Vrouwe in Nazareth gesticht. Daartoe kocht een zeker Beatrix Jacobs van Dordrecht in 1423 een vermoedelijk aan de huidige Geindijk gelegen groot pand, dat afgebroken werd om nabij de parochiekerk weer opgebouwd en vervolgens als klooster ingericht te worden. Het klooster werd bevolkt door zowel zusters uit Almkerk bij Woudrichem, wier klooster bij de Sint-Elisabethsvloed van 1421 door het water verzwolgen was, als door zusters, die afkomstig waren uit het Mariaconvent in Amsterdam en het Nicolaasconvent in Utrecht. De heren van Brederode onderhielden nauwe banden met het klooster en vervulden in feite de rol van beschermheer. Sedert uiterlijk 1438 behoorde het convent tot de derde orde van Sint Francicus en maakte van het Kapittel van Utrecht deel uit. Na een moeizame start ging het het klooster vanaf midden jaren 1430 voor de wind. Zo beliep het grondbezit in 1438 250 morgen, hetgeen neerkomt op ruim 210 hectare. Behalve uit landbouw, veeteelt, tapijtwerk, weven, borduren en boeken schrijven werd inkomen verkregen uit medegaven van intredende zusters en uit schenkingen en erfenissen. In 1441 volgde de incorporatie van de parochiekerk. In 1459-1460 ging het convent over naar de regel van Sint Augustinus en kwam onder toezicht van het Kapittel van Windesheim te staan. Omstreeks 1480 werd de kerk grondig gerestaureerd. In 1572 werd besloten het convent wegens het geuzengeweld te verplaatsen binnen de veilige muren van Utrecht, waar het zijn intrek nam in het Arkelklooster aan de Nieuwegracht. Het kloostercomplex in Gein raakte in de loop der jaren in verval en stortte tenslotte in. Thans is er niets zichtbaars meer over