Zoeken in collecties

De eerste vermelding van het klooster Engelhuizen in Groenlo, dat ter onderscheiding van het ook in Groenlo gelegen Willekensklooster ook wel het Nieuwe Convent genoemd werd, dateert uit 1442. In dat jaar verkocht priester Werner Duerkop aan deze gemeenschap van toen nog zusters des gemenen levens een stuk grond. Het klooster, dat aan de Maagd Maria en aan alle engelen toegewijd was, stond onder jurisdictie van het bisdom Münster, hetgeen overigens sinds de 16e eeuw eerst door het bisdom Deventer en daarna door het aartsbisdom Utrecht betwist werd. In 1463 namen de zusters de regel van Sint Augustinus aan. In dat jaar beschikten de zusters al over een eigen kapel, waarvan het rectoraat ter begeving stond van de prior van de regulieren van het klooster Nazareth bij Aalten en de rector van het fraterhuis Zum Springborn in Münster. Aan Engelhuizen, dat voor wat het aantal kloosterlingen en de omvang van de bezittingen betreft slechts een bescheiden klooster was, werd in 1607 door een uitslaande brand een zware slag toegebracht. Op de kapel en het patershuis na vielen alle gebouwen ten prooi aan de vlammen. Sasbout Vosmeer, aartsbisschop van Utrecht, schoot te hulp. Mede daardoor werd herbouw mogelijk. Toen er in 1610 nog maar twee zusters over waren, werden twee zusters uit het klooster Agnetenberg te Dülmen blijvend aan hen toegevoegd. Het bovengenoemde Willekensklooster leidde zo’n armetierig bestaan dat de apostolische vicaris Philippus Rovenius in 1620 besloot de goederen van dit klooster bij die van Engelhuizen te voegen. De zusters van het Willekensklooster kregen drie maanden bedenktijd of ze in klooster Engelhuizen wilde blijven, waartoe ze zich dan aan de regel van Sint Augustinus moesten onderwerpen. Besloten ze om te blijven, dan behielden ze nog een jaar de vrijheid om alsnog uit te treden. Ze konden dan slechts aanspraak maken op de goederen die zij persoonlijk ingebracht hadden. Na 1627 leidde het convent een kwijnend bestaat. Na 1659 was het uitgestorven