Zoeken in collecties

Vermoedelijk telde Vlaardingen in de middeleeuwen twee kloosters, het Sint Cecilaklooster, dat in de tegenwoordige Waalstraat stond en het klooster, dat wellicht Sint Margriet heette en waarvan het niet bekend is waar het in Vlaardingen lag en wanneer het gesticht werd. De zusters van laatstbedoeld convent, die aanvankelijk volgens de derde regel van Sint Franciscus leefden, gingen in 1465 over naar de regel van Sint Augustinus. Het convent kwam toen onder toezicht van het Kapittel van Sion te staan. Een jaar later, in 1466, verlieten de zusters Vlaardingen en vertrokken naar Rijswijk. De reden hiervoor zou zijn geweest dat hun klooster in Vlaardingen erg vochtig was en de zusters daardoor van reumatiek ziek werden. In Rijswijk vestigden zij zich, blijkens de bisschoppelijke goedkeuring, in de woning van een zekere Harper Uten Broek, op de plaats waar later de buitenplaats Leeuwendaal verrees. In 1500 kreeg het aldus ontstane klooster, dat Sint-Margaretha ging heten, van de deken en kapittel van Sint-Marie op het Hof te Den Haag toestemming tot het bouwen van een eigen kerk en het aanleggen van een eigen kerkhof. Bij de Hervorming werden de goederen van het convent geannoteerd. De kloostergebouwen schijnen omstreeks die tijd gesloopt te zijn. De grond werd verkocht in 1593, waar toen een hofstede werd gebouwd. In de literatuur doet de opvatting wel opgeld, dat Vlaardingen in de middeleeuwen slechts één klooster telde en wel het klooster dat in de tegenwoordige Waalstraat stond. De zusters, die zich in 1466 in Rijswijk vertrokken, zou een aantal zusters betreffen die uit dit klooster afkomstig waren en die een jaar daarvoor overgegaan waren naar de regel van Sint Augustinus. De zusters die toen niet meeverhuisden, maar in de Waalstraat in Vlaardingen bleven wonen en de derde regel van Sint Franciscus trouw bleven, zouden vanaf toen het Vlaardingse Sint Ceciliaconvent hebben voortgezet