Zoeken in collecties

Het regularissenklooster Mariaweide in Venlo vindt zijn oorsprong in een gemeenschap van begijnen die in meerdere huizen gehuisvest was bij de Heilige Geestkapel, gelegen aan de tegenwoordige Begijnengang. De vroegste vermelding, dat deze gemeenschap daar gevestigd was, dateert uit 1405. In 1413 kocht de gemeenschap een perceel aan de Nieuwstraat om er een klooster te vestigen. In 1415 werd het daar gereed gekomen, aan de Heilige Ursula toegewijde klooster betrokken door voornoemde gemeenschap die ook in dat jaar naar de regel van Sint Augustinus overging. In 1416 volgde de wijding van de kerk. In 1455 richtte de bisschop van Luik, Jan van Heinsberg, het aan het Kapittel van Windesheim verwante Kapittel van Venlo op, waarbij uitsluitend tot het bisdom van Luik behorende communiteiten van regularissen zich konden aansluiten. Dit kapittel ontstond als een verband van aanvankelijk de kloosters Sint Agnes te Maaseik, Mariagaarde te Roermond, Sint Geertruid te ’s-Hertogenbosch en Mariaweide, die de zetel van het Kapittel werd. In 1747 werden de kloostergebouwen van Mariaweide door brand beschadigd. Herstelwerkzaamheden volgden toen. In 1797 werden onder druk van de Franse revolutionaire machthebbers, die het toen in Venlo voor het zeggen hadden, de kloosters opgeheven. Van deze maatregel was alleen Mariaweide tijdelijk uitgezonderd, omdat in dat klooster school werd gehouden. Tenslotte moest ook Mariaweide in 1798 sluiten. De gebouwen kwamen toen in particuliere handen. In 1866 werd een deel van het kloostercomplex door brand in as gelegd. Ook nu werd tot herbouw overgegaan. Toen het klooster Trans Cedron door het bombardement van 1944 verwoest werd, betrokken de dominicanen, die sinds 1879 daar gehuisvest waren, de belendende, toen nog overeind staande gebouwen van Mariaweide. Later kochten zij het hele terrein en bouwden er een nieuw klooster. De bij het klooster Mariaweide behoorde kapel, door het bombardement van 1944 zwaar beschadigd, werd in 1955-1956 gerestaureerd