Zoeken in collecties

De vestiging van het dominicanenklooster in Maastricht aan de Spilstraat, nabij de Markt zal enkele jaren hebben plaatsgevonden vóór 1261, toen dit klooster, die aan de apostel Paulus toegewijd was, door de orde canoniek erkend werd. Het behoorde tot 1515, toen het bij de in dat jaar opgerichte provincie Germania Inferior gevoegd werd, tot de provincie Teutonia. Eerder al, en wel in 1494, namen de Maastrichtse dominicanen uiteindelijk ook de observantie aan. Voor de bouw van hun kerk trachtten zij van het Sint-Servaaskapittel de op de hoek van de Spilstraat en de huidige Grote Staat gelegen Sint Joriskapel te verwerven.Ondanks een aansporing van paus Clemens IV in 1268 ging voornoemd kapittel hier echter niet op in. De kerk werd toen ten noorden van deze kapel opgetrokken en werd in 1294 geconsacreerd. Bij de beeldenstorm in 1566 hebben kerk en klooster weinig schade opgelopen. Dit was wel het geval toen in 1577 de Spaanse troepen uit Maastricht vertrokken en de Staatse troepen de stad introkken en er verschrikkelijk huishielden, waarbij er aan het klooster, de kerk, de bibliotheek en het archief van de dominicanen ernstige schade werd toegebracht. De dominicanen verlieten toen hun klooster en konden daar pas terugkeren na de herovering van de stad door Parma in 1579. Het zou nog tot het begin van de volgende eeuw duren voordat de gebouwen hersteld waren. Toen Joseph II in 1782 aan de binnen zijn gebied gelegen kloosters ieder contact verbood met buiten dat gebied gelegen klooster, waartoe het dominicanenklooster in Maastricht, maar ook die in Tongeren, Sittard en Kalkar behoorden, werden deze klooster verenigd in een afzonderlijke Congregatio Germaniae Inferioris met een eigen vicarius generalis. Deze situatie heeft geduurd totdat deze kloosters werden opgeheven. Voor het klooster van de Maastrichtse dominicanen was dit in 1796 het geval. De kloostergebouwen werden toen gedeeltelijk afgebroken, verkocht of aan de stad toegewezen om er een school te vestigen