Zoeken in collecties

In 1399 vestigden de dominicanen zich in het gehucht Westroijen bij Tiel. Daaraan voorafgaand droeg Willem I van Gelre (1364-1402) de aan O.L. Vrouw toegewijde kapel in de parochie Zandwijk, waarvan hij het patronaatsrecht bezat, met goedvinden van de bisschop van Utrecht, Frederik van Blankenheim, over aan dominicanen van Utrecht. Voor de bouw bij deze kapel van het klooster verleende paus Bonifacius IX in 1400 zijn toestemming. De canonieke erkenning door de orde volgde in 1403. Het klooster, dat, evenals de kapel aan aan O.L. Vrouw toegewijd was, behoorde tot de provincie Saxionia. Aanvankelijk nam het hier echter een bijzondere plaats in, doordat het met andere observante kloosters onder een eigen vicarius kwam te staan, die optrad namens de provinciaal. In 1402 werden echter ook deze kloosters volledig onder de rechtsmacht van de provinciaal geplaatst, zij het dat zij toch een eigen vicarius behielden. Door enerzijds het uitblijven van nieuwe roepingen en anderzijds het door diens vroegtijdig overlijden ontvallen van de belangrijke steun van hertog Willem I werd het convent opgeheven. In 1435 vestigden zich dominicanessen in kloostercomplex, waarvan de bouw toen waarschijnlijk nog niet geheel gereed was