Zoeken in collecties

Op verzoek en met steun van het stadsbestuur van Bergen op Zoom vestigden zusters uit het Grote Gasthuis van Leuven zich in 1484 buiten de Wouwsepoort in een klooster. Ze namen de zorg op zich voor lepra- en pestlijders en vervolgens ook voor andere zieken. In 1521 werden de zusters verplicht de regel van Sint-Augustinus aan te nemen. Ook moesten ze toen de zorg voor de oude mannen in het Sint Willemshuis op zich nemen. Aan de zusters werd de verpleging opgedragen van de zieken, die opgenomen werden in het in 1525 door Jan III van Glymes, heer van Bergen op Zoom, bij hun klooster gestichte nieuwe Sint Elisabethsgasthuis. Enkele jaren later kwam dit gasthuis in ernstige financiële moeilijkheden te verkeren. De zusters leefden in grote armoede. Het ontbrak hen aan voedsel en kleding. In de zomer van 1532 overleden hierdoor acht zusters. Toen de zusters hem daarom smeekten, schoot Anton van Glymes, die door keizer Karel V tot markies was verheven, hen te hulp. De financiële problemen bleven echter voortduren. Doordat het klooster en gasthuis buiten de muren van de stad, in de onmiddellijke omgeving van de stadspoorten lag, zou deze gebouwen eventuele indringers een gunstige aanvalspositie kunnen verschaffen. Met het oog hierop moesten deze gebouwen op last van Kolonel De La Garde, de Franse vestingcommandant in Staatse dienst, begin 1582 worden afgebroken. De zusters en hun verzorgers werden toen ondergebracht in het Sint Margrietenklooster, dat gelegen was aan de huidige Geweldigerstraat in Bergen op Zoom