Zoeken in collecties

Het in 1400 stichtte Johannes Brinckerinck een klooster, dat op een wat hoger gelegen oude rivierduin stond in een moerassig veengebied, dat Diepenveen heette. Dit gebied, dat op vijf kilometer ten noorden van Deventer lag, was door het Meester Geertshuis te Deventer gekocht om er de koeien te weiden. Naast Johannes Brinckerinck stond ook Zweder van Rechteren aan de basis van dit nieuwe klooster, waaraan zij in 1402 al haar bezittingen vermaakte. In 1402 verleende de bisschop van Utrecht, Frederik van Blankenheim, toestemming aan het klooster, dat aan Maria en aan Sint Agnes werd toegewijd, om de regel van Sint Augustinus te volgen. In 1408 werd het klooster besloten en werden de eerste acht zusters ingekleed. In 1412 werd het convent in het Kapittel van Windesheim geïncorporeerd. Ook werd er toen een priorin benoemd. Doordat statutair ook rijke vrouwen en weduwen tot het convent mochten worden toegelaten, waren veel zusters van adel of waren afkomstig uit de stedelijke patriciërslaag. Mede daardoor viel aan het convent menige schenking of erfenis ten deel, waardoor het al spoedig in goede doen verkeerde. Door het hoge niveau, waarop het geestelijk leven van de zusters zich bewoog, groeide het convent uit tot het modelklooster van de vrouwenbeweging van de Moderne Devotie. Het verleende zijn hulp voor het hervormen van in totaal zeventien kloosters in Nederlandse en Duitse gebieden. In 1578 werd het klooster door de Staatse troepen van graaf Rennenberg geplunderd en deels verwoest. Alleen delen van de kapel bleven staan. De zusters vonden eerst in het Meester Geertshuis en later in het Brandeshuis onderdak. In 1592 vervielen de kloostergoederen aan de stad Deventer. Uit de inkomsten van deze goederen ontvingen de overgebleven zusters tot hun dood alimentatie. Ze mochten echter geen novicen meer opnemen,