Zoeken in collecties

Aan Orthenstraat tussen de De Kloostersgang en het Geertruikerkhof bevond zich een door tertiarissen van Sint Dominicus gesticht klooster. Toen deze zusters dit klooster hadden verlaten, vestigden er zich in 1449 vanuit het Agnetenklooster te Maaseik reguliere kanunnikessen van Sint-Augustinus. In 1453 verhief de bisschop van Luik, Jan van Heinsberg, dit klooster, dat naar zijn patroonheilige Sint Geertruiklooster werd genoemd, tot convent naar het voorbeeld van de andere conventen van het Luikse diocees. Aan de wens van de zusters om het convent bij het Kapittel van Windesheim te incorporeren kon niet worden voldaan. In 1436 had paus Eugenius IV het Kapittel van Windesheim verboden verder nog vrouwenkloosters in te lijven. In 1455 vormde het Sint Geetruiklooster samen met de kloosters Mariaweide te Venlo, Mariagaarde te Roermond en Sint-Agnes te Maaseik toen het Kapittel van Venlo, dat naar het voorbeeld van het Kapittel van Windesheim naast het uitvaardigen van statuten en bepalingen, hervormingen kon doorvoeren. In 1497 trad Barbara Disquis, buitenechtelijk dochter van keizer Maximiliaan I in het Sint Geertruiklooster in. Daar werd zij door haar vader bezocht. Ook had ze in 1504 een ontmoeting met Filips de Schone, haar halfbroer, terwijl ze in 1521 door koning Christiaan II van Denemarken bezocht werd. In 1509 ontstond er een bijzondere devotie voor een in het klooster aanwezig wonderdadig beeldje van de H. Maagd Maria, dat ter verering daarvan veel bedevaarders trok. De inname van ’s-Hertogenbosch in 1629 door Frederik Hendrik betekende het eiinde van het convent. Het kloostercomplex werd ingericht tot het Statenlogement, dat onderdak moest bieden aan leden van de Raad van State als zij 's-Hertogenbosch bezochten. Later werd het een militair hospitaal en een arsenaal, om uiteindelijk rond 1842 gesloopt te worden. De kerk werd tot 1820 gebruikt voor de Nederduits Hervormde Gemeente. Daarna deed het gebouw dienst als pakhuis. In 1847 werd het tenslotte afgebroken