Zoeken in collecties

Het Sint Caeciliaconvent in Leiden lag in de stadswijk De Camp achter de daar gelegen, in de 19e eeuw gesloopte Onze Lieve Vrouwenkerk. De zusters van dit in 1413 voor het eerst vermeld convent volgden de regel van Sint Augustinus. De pastoor van de Onze Lieve Vrouwenkerk was tevens hun biechtvader. De zusters, die over maar weinig inkomsten beschikten, voorzagen met weven en handwerken in hun levensonderhoud. Toen Leiden in 1572 de zijde van Willem van Oranje koos, werd het convent opgeheven. Het kloostercomplex werd toegewezen aan het Sint Catharinagasthuis. De benedenverdieping werd als krankzinnigengesticht ingericht, terwijl de bovenverdieping verbouwd werd tot ziekenhuis voor de verpleging van armlastige zieken. Voorts werd er naast het voormalige klooster een nieuwe ziekenzaal gebouwd, alsmede een aantal proveniershuisjes voor bejaarden, die zich in het gasthuis hadden ingekocht. Het gasthuis, waar rond 1720 medische studenten vanuit heel Europa de praktijklessen van de vermaarde Herman Boerhaave volgden, groeide uit tot voorloper van het huidige Leids Universitair Medisch Centrum. De kapel deed als gemeentelijke opslagruimte dienst. Het complex was tot 1841 als ziekenhuis in gebruik. Daarna, vanaf 1852, kreeg het de bestemming van werkhuis, dat in 1886 tot Stedelijke Werkinrichting omgedoopt werd. Sinds 1947 werden er 8 à 10 studenten gehuisvest. In de jaren tachtig van de 20e eeuw werd het complex aangekocht door de Rijksgebouwendienst en werd vervolgens ingrijpend gerestaureerd en uitgebreid. Sedert 1991 is het in gebruik bij het Museum Boerhaave