Zoeken in collecties

Wanneer het Sint Agnesklooster in Nijmegen gesticht werd, is niet bekend. Het werd voor het eerst vermeld in een stadsrekening van Nijmegen uit 1429. Ook werd het genoemd in het schepenprotocol van 1430. Een gemeenschap van religieuze vrouwen, waarvan het niet duidelijk is wat de religieuze signatuur daarvan was, kocht toen stukken grond voor de bouw van een klooster tussen de Ziekerstraat en de Hertogstraat. In 1434 werden de bewoonsters van dit klooster aangeduid als reguliere kanunnikessen van Augustinus. De verantwoordelijkheid voor de geestelijke verzorging van de zusters, die voor zover bekend uit adel of stedelijke patriciaat afkomstig waren, lag in handen van de prior van het vlak over de grens bij de Duitse stad Goch gelegen Winderheimer klooster Gaesdonk. In 1473, tijdens de strijd tussen Nijmegen en de Bourgondiërs, werd het klooster, dat een belemmering voor de verdediging van de stad vormde, afgebroken. De zusters besloten toen een nieuw klooster te stichten aan de Teersdijk, dat even buiten de stadsmuren bij Neerbosch lag en waar de zusters al in 1436 grond gekocht hadden. In 1584 werd ook van dit klooster een groot gedeelte afgebroken. Nadat de zusters sinds de aanvang van de opstand tegen de Spanjaarden regelmatig door rondtrekkende bendes huurlingen overvallen waren, achtte de bisschop de situatie daar voor hen te onveilig. De zusters verhuisden toen naar het regularissenklooster Mariënburg, dat sinds de uitbreiding van Nijmegen in 1467 binnen de stadsmuren lag. In 1587 kwam het in opdracht van de bisschop van Roermond, tot een fusie tussen het convent van de zusters van Sint Agnes en die van de zusters van Mariënburg. Nadat bij de Reductie van Nijmegen de stad in handen gevallen was van de protestanten, werd in 1592 het toen samengevoegde convent opgeheven. De overgebleven zusters ontvingen vanaf dan van stadswege alimentatie. In 1609 werd de delen, die bij de afbraak in 1584 van het kloostercomplex aan de Teersdijk nog resteerden, alsnog gesloopt