Zoeken in collecties

In 1448 nam ene Henricus Sanders het initiatief om in de parochie Nederwetten, waar hij pastoor was, een klooster te stichten dat naar de Sueterbeeck, een zijtak daar van de Dommel, Soeterbeek genoemd werd. In 1452 werd door de pauselijke legaat, kardinaal Nicolaus van Kues, zijn verzoek ingewilligd om voor Soeterbeek de regel van Sint Augustinus in te voeren. Van de taak als leermeesteressen in de betreffende canoniale gebruiken kweten zich de zusters van het klooster der Elfduizend Maagden te Leuven. In 1454 hechtte ook de bisschop van Luik, Jan van Heinsberg, zijn goedkeuring aan de stichting van dit klooster, dat onder toezicht kwam te staan van het Windesheimer mannenklooster Marienhage te Woensel bij Eindhoven. Omwille van een betere ligging werd in 1462 het klooster naar Nuenen verplaatst. In of vóór 1485 volgde de incorporatie van het convent in het Kapittel van Venlo. De Gelderse legeraanvoerder Maarten van Rossum plunderde met zijn troepen het klooster in 1453. In 1539 werd het door een hevige brand getroffen. Opnieuw volgde plundering, nu tijdens de Tachtigjarige oorlog. De zusters vluchtten toen naar het klooster Binderen bij Helmond. In 1587 namen zij daar opnieuw hun intrek toen de Staatse troepen van graaf van Hohenlohe de streek onveilig maakten. In 1613 vonden de overgebleven zusters van het regularissenklooster Sint Annenborch te Rosmalen in Soeterbeek onderdak toen hun convent werd opgeheven. Om het convent te laten uitsterven, mochten na 1648 van de Staatse overheid geen nieuwe zusters meer worden aangenomen, hetgeen echter toch gebeurde. Toen in 1716 het klooster te koop werd aangeboden, werd het gekocht door een zekere Jacobus Minten. Van hem mochten de zusters in het klooster blijven wonen. In 1731 kregen ze echter de aanzegging om naar het Land van Ravenstein te vertrekken. Ze kochten toen het landgoed Den Boogaert in Deursen, waar ze zich een jaar later vestigden. Daar hebben ze tot 1997 steeds onder de naam Soeterbeek hun convent voortgezet