Zoeken in collecties

Omstreeks 1415 vormde een aantal religieuze vrouwen rondom de buiten de stad gelegen Jeruzalemkapel een gemeenschap. Uit deze gemeenschap ontstond in 1419 naar voorbeeld van het regularissenklooster Diepenveen bij Deventer een klooster van reguliere kanunnikessen, die volgens de regel van Sint Augustinus leefden. De bisschop van Utrecht, Frederik van Blankenheim, die zijn toestemming gaf voor het stichten van dit klooster, stelde als voorwaarde dat het nieuwe klooster, dat de naam Jeruzalem kreeg, zich bij het Kapittel van Windesheim zou aansluiten. In 1424 was aan deze voorwaarde voldaan. Aannemelijk is dat de zusters van Jeruzalem zielzorg ontvingen van de regulieren van het Utrechtse klooster Sint Maria en de Twaalf Apostelen, dat aan Oudegracht lag. Wegens het Utrechtse Schisma, toen er grote verdeeldheid heerste over wie de rechtmatige bisschop van Utrecht was, zagen de zusters zich gedwongen Utrecht tijdelijk te verlaten. Het convent kreeg in 1483 te maken met brand, die de kloostergebouwen in as legde. In 1513 vestigden de zusters zich binnen de stadsmuren van Utrecht, waar hun klooster gelegen was aan de noordzijde van de Kromme Nieuwegracht, ten westen van de tegenwoordige Jeruzalemstraat. In 1613 werd het convent opgeheven. De kloostergebouwen, inclusief de kapel, werden daarna afgebroken