Zoeken in collecties

In 1611 gaf het stadsbestuur van ‘s-Hertogenbosch aan de kapucijnen toestemming om zich in de stad te vestigen. Aanvankelijk zouden ze hun intrek nemen in het huis aan de Windmolenbergstraat van Goyart van Engelant, voormalig schepen van de stad. Aangezien dit pand niet geschikt was en er twijfel bestaat of de kapucijnen er überhaupt wel gewoond hebben, verkocht Goyart van Engelant dit huis en kocht toen voor de paters een twee- of drietal panden in de inmiddels verdwenen Diepstraat. Toen ook deze behuizing niet geschikt bleek, lukte het Goyart van Engelant om met financiële steun van de stad het refugiehuis van de norbertijnenabdij van Postel in de Postelstraat aan te kopen. Al spoedig werd de bebouwing daar gedeeltelijk gesloopt evenals die van enkele aangekochte, aangrenzende panden in de Berewoutstraat. Ook werd het zogeheten Loyers-gasthuis voor oude mannen, dat naast het Postelhuis stond, aangekocht. Door deze aankopen beschikten de kapucijnen, met het daar verwerven van nog enkele stukken grond, over een zeer uitgestrekt terrein. Hier bouwden ze een nieuw klooster, dat in 1617 betrokken kon worden. De bijbehorende kloosterkerk werd in 1618 in gebruik genomen. Na de inname in 1629 van ‘s-Hertogenbosch door Frederik Hendrik moesten alle “Gheestelijcke ende Religieuse manspersoonen” en dus ook de kapucijnen de stad verlaten. Enkele paters bleven in het geheim achter. In burgerkleding bleven ze in en buiten ‘s-Hertogenbosch hun pastorale taken vervullen. Een van hen kon vanaf begin 1641 zelfs over een min of meer vaste behuizing beschikken in De Boerenmouw. Ook hij droeg buitenshuis nooit een habijt. In 1643 vaardigde “de Propaganda Fide” in Rome een decreet uit, dat inhield dat alle kapucijnen uit de staties, waar 't habijt niet gedragen kon worden, moesten worden teruggeroepen. Hoewel voor ‘s-Hertogenbosch aanvankelijk een uitzondering gold, werd uiteindelijk ook de statie met de bijbehorende schuilkerk in De Boerenmouw aan een seculiere priester overgedragen