Zoeken in collecties

In 1925 openden de jezuïeten in Spaubeek aan de Moorheide het retraitehuis Sint Ignatius. Tot dan toe hadden ze vanaf 1918 retraites gegeven in het verbouwde en uitgebreide landhuis in Aalbeek, waar in de jaren van 1879 tot 1925 jezuïeten gevestigd waren die Duitsland wegens Bismarcks Kulturkampf ontvlucht waren. Het Spaubeekse retraitehuis was met name bedoeld voor de vele mijnwerkers die in Zuid-Limburg zowel in particuliere mijnen als in de steeds uitbreidende Staatsmijnen werkzaam waren. Voor het voor de retraites rekruteren van mannen en jongens schakelden de jezuïeten de parochiële geestelijkheid in. Daarnaast benaderden ze zelf de verschillende katholieke stands- en vakorganisaties om hun leden te bewegen om aan de retraites deel te nemen. In juli 1941 werd het retraitewerk door de Duitsers verboden. De jezuïeten van het retraitehuis Sint Ignatius in Spaubeek zagen zich toen genoodzaakt bezinningsdagen in de dorpen te organiseren, totdat ook dat niet meer door de Duitsers toegestaan werd. In de nacht van 5 oktober 1942 werd het Spaubeekse retraitehuis door brand als gevolg van een bombardement in as gelegd, waarbij de gehele inboedel verloren ging. Vanaf toen werden de retraites gegeven in het aan het Riethagervoetpad in Gulpen gelegen Kasteel Neubourg, waar tijdens de oorlogsjaren ook het internaat van het Sint Willibrordusgymnasium van de jezuïeten in Katwijk aan den Rijn tijdelijk ondergebracht was. In 1946 konden de jezuïten weer het toen herbouwde retraitehuis in Spaubeek betrekken, dat zij evenwel in 1968 van de hand deden