Zoeken in collecties

Het Sint Margarethaconvent in Gouda lag aan de tegenwoordige Spieringstraat. Het convent vindt zijn oorsprong in een religieuze gemeenschap van vrouwen, die in 1386 gesticht werd door een zekere Machteld Cosijns. Aanvankelijk was deze gemeenschap gehuisvest in een door haar beschikbaar gestelde woning, die aan de westzijde van Spieringstraat lag. Deze woning bleek als spoedig te klein en de gemeenschap betrok in 1393 aan de overzijde van de Spieringstraat een groter pand. In 1396 verleende het stadsbestuur van Gouda aan de gemeenschap allerlei voorrechten, waaronder vrijstelling van waak-, graaf- en schattingsplicht. In 1399 neemt hertog Albrecht het convent onder zijn bescherming, terwijl in datzelfde jaar de zusters de derde regel van Sint Franciscus aannamen. De Utrechtse bisschop, Frederik van Blankenheim, die hiervoor toestemming had gegeven, verleende hen toen de gevraagde kerkelijke vrijheid. Het convent schaarde zich vervolgens onder het toen nog in oprichting zijnde Kapittel van Utrecht. Een gestage toename van het aantal zusters maakte in 1416 uitbreiding van de gebouwen noodzakelijk en werd er een nieuwe, aan Sint Margaretha gewijde kloosterkapel in gebruik genomen. In 1423 gingen de zusters over tot de regel van Sint Augustinus en sloten zich aan bij het kapittel van regulieren dat zich rond de kloosters Den Hem, Sion en Stein gevormd had en later uitgroeide tot het Kapittel van Sion. Toen in 1428 het aan de Gouwe gelegen klooster Maria op de Gouwe in moeilijkheden kwam, werden de oudere en zwakkere zusters opgenomen door het Sint Margarethaklooster, dat een van de meest welvarende kloosters van Gouda werd. Toen Gouda in 1572 door de geuzen werd bezet, plunderden de troepen van Lumey het klooster en staken het in brand. De overgebleven zusters werden elders gehuisvest en ontvingen van stadswege alimentatie. In het gedeelte van het kloostercomplex, dat gespaard bleef van de brand, werd in het begin van de 17e eeuw het Weeshuis gevestigd