Zoeken in collecties

Na meerdere uitbreidingen besloeg het het kloostercomplex van het Sint Agnesconvent in ‘s-Gravenhage het terrein, dat begrensd werd door het Westeinde, de Vleerstraat, de Geest en de Torenstraat. Het convent vindt zijn oorsprong in een gemeenschap van zusters des gemenen levens, die in 1447 gesticht werd door een zekere Geertruid Johansdochter, maar die de in een huis aan de Torenstraat gehuisveste gemeenschap verliet, toen de zusters in 1454 de regel van Sint Augustinus aannamen. Reeds omstreeks 1466 beschikte het convent in het Westeinde over een kapel, die in 1487 door een ten oosten daarvan gelegen nieuwe kapel vervangen werd. In 1497 kreeg het convent van Maximiliaan van Oostenrijk het recht om zijn eigen koren te malen. Het convent kende in het laatste kwart van de 15e eeuw zijn grootste bloeitijd. Door schenkingen verwierf het convent steeds meer landerijen, die verpacht werden. Ook had het inkomsten uit de verhuur van huizen, die het convent aan de randen van het kloosterterrein en daarbuiten bezat. In deze bloeitijd telde het convent gemiddeld zo’n tachtig zusters. In 1572 werd het convent opgeheven. De overgebleven zusters die in ‘s-Gravenhage bleven, kregen toen ter bewoning een huis aan de Riviervismarkt toegewezen, die weer verkocht werd toen in 1613 de laatste zuster kwam te overlijden. Over 1573 behielden de zusters nog het genot van de goederen en de inkomsten daaruit, terwijl zij daarna alimentatie ontvingen. Het kloostercomplex werd in 1576 aan het Burgerweeshuis geschonken. De kapel en enkele andere gebouwen werden afgebroken, waarvan het puin deels verkocht en deels voor het weeshuis gebruikt werd