Zoeken in collecties

Priorij Hooidonk, die in 1146 als dochterinstelling van de abdij Rolduc gesticht werd, lag in de Nederwettense buurtschap Hooidonk. Aanvankelijk was deze priorij een dubbelklooster. Vanaf 1242 werd het alleen nog door vrouwen bevolkt, die van adellijke afkomst waren en als reguliere kanunnikessen volgens de regel van Sint Augustinus leefden. De in 1148 door de bisschop van Osnabrück ingewijde houten kloosterkapel werd in 1244 door een stenen kapel vervangen. De inwijding daarvan vond plaats door Bonifatius, bisschop van Lausanne, die toen ook tot twee keer toe een daar aanwezig partikel van het Heilig Kruis onderzocht. Nadat hij de reliek enkele malen in water had ondergedompeld, vielen er bloeddruppels uit. Door dit mirakel werd priorij Hooidonk tot een bedevaartsoord. In de loop van de 14e eeuw kreeg de priorij te maken met geestelijk verval. In de 16e eeuw was dit weer het geval. Om hieraan een halt toe te roepen werden in 1545 nieuwe, strengere kloosterregels voorgeschreven. In 1564 woedde er brand in het klooster. In Breda gelegerde Staatse troepen verwoestten tijdens de Tachtigjarige oorlog de kloostergebouwen. In 1587 moesten de zusters tijdelijk naar Helmond uitwijken. Het klooster was armlastig geworden en een aantal zusters trad uit. In 1650 werden de zusters definitief uit hun bezittingen verdreven. Het klooster met al zijn bezittingen werd geconfisqueerd en verkocht. De meeste zusters vertrokken toen in ballingschap naar Lier. Rond 1800 was er van de kloostergebouwen niet veel meer over dan een ruïne. Op de plaats van het klooster, waarvan thans nog slechts een sterk vervallen bakstenen tongewelf resteert, werd in 1953 in een daartoe aangelegde processiepark een gedachtenis- en devotiekapel gebouwd. Dit in het kader van de kruisdevotie, die weer opbloeide toen in 1952 van het hierboven bedoeld partikel van het Heilig Kruis de helft door de parochiekerk van Waubach, waar het in 1793 terechtgekomen was, aan de parochiekerk van Nederwetten afgestaan werd