Zoeken in collecties

Over het ontstaan van het klooster Onze-Lieve-Vrouw in Nazareth te Waalwijk bestaat veel onduidelijkheid. Zo zou dit klooster gesticht zijn door een zestal zusters, die vanuit het Amsterdamse regularissenklooster Sint Maria Magdalena op het Spui in 1450 of in 1454 naar Waalwijk gezonden werden. Een ander lezing is, dat in 1471, nadat vier van voornoemde zes zusters vertrokken waren, het klooster door de toen twee overgebleven zusters, ondersteund door regularissen van het Sint Agnesconvent te Dordrecht, gesticht werd. Hoe het ook zij, de bewoonsters van het Waalwijkse klooster waren reguliere kanunnikessen, die leefden volgens de regel van Sint Augustinus. In 1485 werd het convent met goedkeuring van de bisschop van Luik in het Kapittel van Venlo geïncorporeerd. Eind 1731 werden de zusters uit hun klooster in Waalwijk verjaagd. Na een kort verblijf eerst te Besoyen -een voormalig dorp bij Waalwijk, thans een wijk van Waalwijk- en daarna te Tilburg, Corsendonck en Brecht vestigden zij zich in 1733 in Antwerpen. Hier stichtten zij het klooster Sint Jozef-Nazareth, dat ook wel “De Spinsters” genoemd werd. Dit convent heeft maar vijftig jaar bestaan. In 1783 werd het in het kader van de politiek van keizer Jozef II, die contemplatieve orden verbood, tot opheffing gedwongen. Op de plek waar het Waalwijkse klooster lag, staat thans de rooms katholieke kerk Sint Jan de Doper, die in de volksmond Sint Jan wordt genoemd. In de toren van deze kerk is een poort verwerkt, die van het klooster afkomstig is