Zoeken in collecties

Het Sint Catharinagasthuis in Arnhem bestond al in 1246. Het lag toen in de Bakkerstraat en legde zich toe op de huisvesting en verzorging van arme zieke burgers, waaronder ook pestlijders. In 1330 is er sprake van een aan dit gasthuis verbonden “convent”, dat toen echter nog niet ondubbelzinnig kloosterlijke trekken had. Pas in 1362 kreeg een aan dit gasthuis verbonden groep zusters voor het eerst een reglement. Uit de bronnen blijkt dat in 1516 de zusters de derde regel van Sint Franciscus volgden. Hun zielzorg berustte toen bij de observante minderbroeders, die ook met de visitatie van het convent belast waren. In 1590 werden de statuten van het gasthuis door de gemeente gewijzigd. Onder meer werd toen bepaald dat pestlijders tegen betaling in het Catharinagasthuis konden worden opgenomen. Arme pestlijders hoefden evenwel niets te betalen. In 1636 verhuisde de gemeenschap naar “Op de Beeck” in Arnhem en nam daar haar intrek in de voormalige kloostergebouwen van het inmiddels opgeheven Sint Agnietenklooster. Ook werd toen het vlakbij in de Beekstraat gelegen pesthuis in het Catharinagasthuis opgenomen. Dit pesthuis werd in 1695, 33 jaar nadat de pest voor het laatst in Arnhem toesloeg, als soldatenkamer ingericht. De kloosterkerk is het enige gebouw dat van voornoemd kloostercomplex door de eeuwen heen gespaard is gebleven en is thans nog als Waalse Kerk in gebruik