Zoeken in collecties

Het Sint-Margarethaconvent in Haarlem, dat voor het eerst in 1446 in de bronnen als gemeenschap van tertiarissen genoemd werd, lag in de huidige Lange Margarethastraat, dicht bij de voormalige Kruispoort. Van dit convent, dat mogelijk al vanaf de eerste jaren onder invloed van het Kapittel van Utrecht stond, is over de stichting, evenals over de toetreding tot de derde orde van Sint Franciscus, niets bekend. De zusters kregen in 1446 de gebruikelijke privileges. Ze mochten toen in een eigen kapel diensten laten doen en op een eigen kerkhof begraven worden. In 1449 kreeg de gemeenschap toestemming zich te laten besluiten door de biechtvader. Vijf maanden daarna werd het convent op last van de Utrechtse bisschop Rudolf van Diepholt gewijd. Bij het beleg van Haarlem in 1572/1573 door de Spaanse troepen werden de kloostergebouwen in puin geschoten. Op 29 mei 1578 verstoorden geuzen een katholieke sacramentsprocessie, die in de Bavokerk plaatsvond, en verjoegen daarbij 7.000 katholieken. Bij deze actie, die bekend staat als de „Haarlemse Noon¿, werd de pater van het Sint-Margarethaconvent vermoord. Evenals dat ten aanzien van ook de andere kloosters in Haarlem het geval was, werden in 1581 de goederen van het Sint-Margarethaconvent door de Staten van Holland geconfisqueerd en werd het convent opgeheven. De overgebleven zusters ontvingen toen van stadswege alimentatie. Al spoedig werd vervolgens tot sloop overgegaan van wat er van het de kloostercomplex nog over was