Zoeken in collecties

Udo Talhout en zijn vrouw Gerberga waren eigenaar van het huis de Kuyckse Hofstat in Haren, dat tot het graafschap Megen behoorde. Ze hadden besloten deze hoeve tot klooster te bestemmen. Hun kinderen brachten dit besluit ten uitvoer. De dochters Maria en Eringardis, toen nog begijnen in ‘s-Hertogenbosch, betrokken met enkele andere vrouwen deze hoeve. Nadat de bisschop van Luik in 1501 aan deze gemeenschap toestemming had gegeven om hier een klooster te stichten, werd de hoeve verbouwd om in 1506 in gebruik genomen te worden als klooster, dat de naam Bethlehem kreeg. Eveneens in 1506 was de gemeenschap naar de derde regel van Sint Franciscus overgegaan en was tot het Kapittel van Utrecht toegetreden. De bij het klooster behorende kapel kwam in 1520 gereed. Uit 1521 dateerde de eerste vermelding van de besluiting van de gemeenschap. Zonder het Kapittel van Utrecht te hoeven verlaten, kreeg het convent in 1551 toestemming om een minderbroeder als biechtvader te kiezen, nadat het nabijgelegen tertianenconvent Holtmeer door de broeders verlaten was. In 1573 werden Spaanse troepen in het klooster gelegerd die het als voorpost gebruikten. In 1581 kwam het gebied rondom Haren door oorlogsgeweld onder water te staan. Zeven zusters vluchtten toen naar het klooster Mariagraf in Grave. In 1588 volgden de overige zusters en vielen de bezittingen van Bethlehem toe aan Mariagraf. Die moesten weer worden teruggeven toen de zusters in 1642 dankzij de steun van de graven van Megen konden terugkeren naar het klooster in Haren, dat helemaal hersteld moest worden. Toen Napoleon in 1812 een decreet tot opheffing van de kloosters in Brabant uitvaardigde, moesten de zusters het klooster opnieuw verlaten. Nadat Napoleon in 1814 verslagen was, keerden ze echter weer terug. In 1965 verlieten de zusters nogmaals hun klooster. Dit keer definitief. Zij verhuisden toen voorgoed naar Wassenaar. Het kloostercomplex in Haren dat toen leeg kwam te staan, is thans een evenementen- en congrescentrum