Zoeken in collecties

Het klooster Sint Elisabeth-Bloemenkamp te ‘s-Hertogenbosch, ook wel Bloemenkampklooster genoemd, bestond al in 1410 en lag toen op de Papenhulst. Het convent, dat aan de heiligen Elisabeth en Agnes toegewijd werd, behoorde tot de derde orde van Sint Franciscus. Het kwam, hoewel niet zonder slag of stoot, eerst in 1532 onder het Kapittel van Zepperen te vallen, waarmee het nimmer een hartelijke verstandhouding heeft gehad. Zo weigerden de zusters in 1564 mee te betalen aan een contributie, die het Kapittel van alle onderhorige kloosters meende te mogen heffen. In 1452 werd het convent verplaatst naar de Windmolenberg, hetgeen mede dank zij de milddadigheid van een zekere jonkvrouwe Johanna van Vlierden mogelijk werd. Tenslotte vestigden de zusters zich Achter de Tolbrug, waar ze een nieuw klooster met een kerk en een kerkhof lieten bouwen. De bisschop van Luik, Louis de Bourbon, had hen in 1459 hiervoor toestemming verleend. Het toen leegstaande kloostercomplex op de Windmolenberg werd aan de regularissen van klooster Bethanië verkocht. Tijdens de beeldenstorm in 1566 liep het klooster schade op, terwijl bij een onweer in 1575 de kerk door bliksem beschadigd werd. Toen in 1629 's-Hertogenbosch door de Republiek onder leiding van stadhouder Frederik Hendrik ingenomen werd, mochten de zusters, die op alimentatie werden gesteld, in het klooster blijven wonen. Er mochten echter geen novicen meer worden aangenomen, waardoor het convent tot uitsterven gedoemd was. In 1685 vermaakten de laatste twee zusters de roerende goederen van het klooster aan de tertiarissen van klooster Catharinenberg in Oisterwijk. De gebouwen werden geconfisqueerd en werden in 1691 door de Raad van State aan de stad in eigendom gegeven om als tuchthuis dienst te doen. Hiervan is het echter vermoedelijk niet gekomen. De gebouwen gelegen langs de Tolbrugstraat werden tot burgerwoningen verbouwd. De laatste gebouwen van het kloostercomplex werden in 1786 gesloopt om plaats te maken voor een arsenaal