Zoeken in collecties

Door wie en met welke motivatie het Sint Catharinaconvent in Medemblik gesticht werd, is niet bekend. In 1436 werd dit convent voor het eerst in de bronnen genoemd. Aannemelijk is echter dat de gemeenschap toen al enige tijd bestond. Evenmin is de exacte locatie bekend van het convent, waarvan uit de bronnen af te leiden is dat het ook het Kleine Convent genoemd werd. Het lag in elk geval in de omgeving van de Sint Bonifaciuskerk en wel ten zuiden daarvan. Het convent behoorde tot de derde orde van Sint Franciscus en had zich onder het Kapittel van Utrecht geschaard. Hoewel de vroegste vermelding hiervan eerst uit 1555 dateert, is het hoogstwaarschijnlijk dat dit al het geval was vóór ook 1436 toen, zoals hierboven reeds is vermeld, het convent voor het eerst in de bronnen genoemd werd. In 1517 werd Medemblik door de Gelderse Friezen onder leiding van Grutte Pier en Wijerd Jelckama belegerd. Waarschijnlijk is het Sint Catharinaklooster toen geplunderd en in brand gestoken. Uit de bronnen is op te maken dat het convent zeker niet armlastig was. Alleen al in Medemblik bezat het in 1544 25 morgen land, hetgeen neerkomt op 23 ha. In 1572 werd Medemblik door twee compagnieën geuzen en twee compagnieën prinsgezinde troepen uit Enkhuizen veroverd op de Spanjaarden. Dit betekende het einde van het Sint Catharinaconvent. De goederen van het convent kwamen in 1577 aan de stad. In 1575 had Willem van Oranje al bepaald dat de opbrengst van deze goederen voor het onderhoud van de weeskinderen bestemd moest worden. In 1612 leefde er van de overgebleven zuster, die van stadswege alimentatie ontvingen, er nog minstens een